Na een 9 uur durende busrit vanuit Manado ben ik aangekomen in Gorontalo. Het best bewaarde geheim Sulawesi. De meeste toeristen gebruiken deze stad enkel als stopplaats onderweg naar de Togians. Gorontalo zelf heeft leuke avondmarktjes en een uitgebreide onderwaterwereld.
Het aantal toeristen per jaar is hier beperkt. De bevolking spreekt hier dan ook amper Engels, wat het rondreizen wat moeilijker maakt. Met mijn pocket Indonesische standaardzinnen boekje, kom ik een klein beetje verder, maar zonder de hulp van wat Indonesische omstaanders die hun Engelse woorden samen leggen kom je helemaal nergens. Gelukkig is iedereen hier enorm nieuwsgierig en behulpzaam!. Je kan me hier makkelijk terug vinden want overall waar ik buiten kom roept iedereen: Miss, Miss, .. What is your name, Where are you going? :).. Miss, Misses, ..
De eigenaar van de duikwinkel is op vakantie naar de States, zijn lokale duikgidsen/bootmannen behelpen zich. Met hun basis Engels en mijn beginners Indonesisch, organiseren ze de duikjes professioneel! Gezien ik momenteel de enige klant ben, heb ik de duikgids, de boot en de riffen van Gorontalo voor mij alleen :). Luxe. De duikgids toont me elke garnaal, krabbetje, slakje, vis, schildpad ... die hij kan vinden :).
De boot:
Wakker worden in het zonneke:
De kapitein:
Yunis, duikgids:
Zwart koraalkrabbetje:
Hairy squad lobster:
Anemoonvis en zijn eitjes:
Salvator Dali sponzen, de trots van Gorontalo:
Oerangoetang krab:
Zeepaardje;
Opgeblazen egelvis, hij was al zo toen we hem vonden,
De anemoonvis, held van de zee, beschermt zijn eitjes tegen elke vijand ongeacht zijn grootte! En kijk hoever hij volgt om zeker te zijn dat alles veilig is.
De avondjes zijn gevuld met etentjes, wandelingen en lessen Indonesisch met Ronny, veiligheidsinspecteur en enkele technici uit Manado en hun vrienden :).
Knuffels, Mieke, Xx.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten